Δεν έχει μαγειρικά κόμπλεξ ο Σωτήρης Ευαγγέλου. Όταν άλλοι κάνουν ζυμώσεις και τουρσιά και ό,τι άλλο είναι στη μόδα κάθε εποχή, εκείνος κάνει τα δικά του, που είναι τα δικά μας.
Ελληνική κουζίνα χωρίς φόβο και πάθος.
Δούλεψε για χρόνια στα rooftops των καλύτερων ξενοδοχείων της Αθήνας και ξεχώρισε όχι μόνο για τις μαγειρικές του ικανότητες, τις άψογες τεχνικές και τις σοφιστικέ παρουσιάσεις, αλλά κυρίως για τη νοστιμιά και την ουσία των πιάτων του. Όταν αποφάσισε να κάνει μαγειρικό restart, άλλαξε πόλη και όροφο. Ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε στο ισόγειο. Στο Μακεδονία Παλλάς, όπου μαγειρεύει τα τελευταία πέντε χρόνια, έβαλε στόχο να αναδείξει την αξία της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας και το κατάφερε πανηγυρικά.
Πριν κοπεί ο ομφάλιος λώρος από τη μητρική κουζίνα, έχει αξία κανείς να έχει απορροφήσει όλα τα ωφέλιμα θρεπτικά συστατικά της. Να έχει κάνει κτήμα του τα φαγητά με τα οποία ανατράφηκε, να έχει αφομοιώσει τις μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες και να μπορεί να υλοποιήσει με επιτυχία την κουζίνα της παράδοσης. Αυτή είναι σύμφωνα με την κοινή λογική η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και η αναμενόμενη πορεία ενός επαγγελματία μάγειρα, ο οποίος, πριν περάσει στο στάδιο της δημιουργίας και της ανακά- λυψης, θα πρέπει να έχει καλλιεργήσει και εδραιώσει τη σχέση με τις ρίζες του. Τέτοιου είδους σκέψεις μάς πυρο- δοτούν τα γιουβαρλάκια, η αθηναϊκή μαγιονέζα, ο πατσάς, το τρυφερό αρνάκι σούβλας, όλα εκείνα τα φαγιά δηλαδή που σερβίρει η ομάδα του Σωτήρη Ευαγγέλου στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Μακεδονία Παλλάς στη Νέα Παραλία. Πώς τα κατάφερε όμως να σπάσει το ξενοδοχειακό κατεστημένο και, φορώντας καπέλο τζόκεϊ, να πείσει ότι η κουζίνα της μαμάς μας έχει θέση σε ένα πεντάστερο κατάλυμα που ταΐζει μια εκλεκτή πελατεία;